Από την ίδρυσή του το 1961, με την συνένωση των προϋπαρχόντων αθλητικών σωματείων, το Ορμίνιο επιδόθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στην ανάπτυξη του πολιτιστικού του τομέα, πέρα από εκείνον του αθλητισμού.
Μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερις περιόδους πολιτιστικών δράσεων του Ορμινίου:
- Περίοδος 1961 – 1978:
Ο Σύλλογος αναπτύσσει έντονη εξωραϊστική δραστηριότητα σε συνεργασία με την τότε Κοινότητα Πορταριάς. Δημιουργούνται κρήνες, σηματοδοτούνται μνημεία που αναδεικνύονται. Παράλληλα εκδίδει έντυπο (εφημερίδα) του Συλλόγου όπου καταγράφονται μνήμες και γεγονότα της κοινοτικής ζωής. Το 1965 έχουμε την πρώτη αναπαράσταση του Πηλιορείτικου Γάμου, μοναδικού λαϊκού δρώμενου, από τα πρώτα σε πανελλαδικό επίπεδο. Στα πλαίσια της σύσφιξης των δεσμών των μελών του και της κοινότητας πραγματοποιεί εκδρομές ή συνεστιάσεις με ιδιαίτερη επιτυχία που καθιερώνονται σαν ετήσιες σημαντικές εκδηλώσεις.
- Περίοδος 1978 -1992:
Ο Σύλλογος ενισχύει την πολιτιστική του παρουσία με την ίδρυση των χορευτικών τμημάτων. Συνεχίζει την ετήσια αναπαράσταση των εθίμων του Πηλιορείτικου Γάμου, που το καθιστά λαϊκό δρώμενο, με διεθνή απήχηση. Η στέγαση του Συλλόγου στο Πνευματικό Κέντρο της Πορταριάς θα του δώσει τη δυνατότητα για τη δημιουργία βιβλιοθήκης, ιματιοθήκης και χώρου τακτικών συναντήσεων των μελών και τη διοργάνωση επιμορφωτικών ημερίδων. Σημαντική είναι η πολιτιστική παρουσία του Συλλόγου σε διεθνείς εκθέσεις (Φιλοξένια Θεσσαλονίκη) όπου αναπαριστούν τα έθιμα του Πηλιορείτικου Γάμου.
- Περίοδος 1993 – 2010
Ο Σύλλογος διακρίνεται για τη δημιουργία διεθνών πολιτιστικών διοργανώσεων όπως Διεθνές Φεστιβάλ Παραδοσιακού Χορού, το Παιδικό Διεθνές Φεστιβάλ Παραδοσιακού Χορού, την Χορευτική Συνάντηση Παιδικών Τμημάτων για την Παγκόσμια Ημέρα Χορού. Παράλληλα μέλη του Συλλόγου έχουν παρουσία στα Διεθνή Συνέδρια της ΔΟΛΤ με εισηγήσεις, ενώ το 1994 συνδιοργανώνουν με την ΔΟΛΤ το Συνέδριο στην Πορταριά με πλήθος λαογραφικών εκδηλώσεων. Στο χώρο των πολιτιστικών δράσεων θα σημειώσουμε την ημερίδα για τον Παπαδιαμάντη (1994) με διακεκριμένους μελετητές του έργου του, την ημερίδα για την εκπαίδευση στο Πήλιο και την Πορταριά (2001) με έκδοση τόμου εισηγήσεων, τη συμμετοχή σε ημερίδες στα πλαίσια της αδελφοποίησης της Πορταριάς με την γαλλική κοινότητα της Τουρτουρ. Την ίδια περίοδο θα υπάρξουν φιλοξενίες αποστολών διεθνών στα πλαίσια της εθελοντικής εργασίας ή εναλλακτικών κοινοτήτων (Βέλγιο). Με την ανάπτυξη συνεργασίας με το σχολείο οι μικροί μαθητές με την καθοδήγηση των μελών του Συλλόγου θα αναπαραστήσουν τρεις φορές τα έθιμα του Πηλιορείτικου Γάμου εντός και εκτός της Πορταριάς. Η πολιτιστική παρουσία του Συλλόγου θα συμπληρωθεί με συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις (Φιλοξένια Θεσσαλονίκη) καθώς και στο θέατρο Παλλάς των Αθηνών προσκεκλημένοι του Συλλόγου “Φίλοι του Πηλίου” όπου αναπαριστούν τα έθιμα του Πηλιορείτικου Γάμου. Παράλληλα οι ετήσιες συνεστιάσεις με την παρουσία των χορευτικών τμημάτων συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικό γεγονός για τη κοινότητα.
- Περίοδος 2010 -
Η αλλαγή του αυτοδιοικητικού χάρτη της Ελλάδας θα σηματοδοτήσει και αλλαγές στο Σύλλογο, καθώς ο συνοδοιπόρος και συνεργάτης του Συλλόγου από την ίδρυσή του, Κοινότητα Πορταριάς αρχικά και Δήμος Πορταριάς μετέπειτα θα καταργηθούν. Σ΄ αυτά τα χρόνια το μέλημα είναι η συνέχιση της ύπαρξης του Συλλόγου με παράλληλη επαναδραστηριοποίηση πολιτιστικών δράσεων, πέρα του Πηλιορείτικου Γάμου που συνεχίζει την πορεία του, και που είχαν αδρανοποιηθεί την περίοδο 2006 -2010. Ξαναδημιουργήθηκε η Χορευτική Συνάντηση Παιδικών Τμημάτων για την Παγκόσμια Ημέρα Χορού, καθώς και άλλες πολιτιστικές δράσεις ανάδειξης του λαϊκού πολιτισμού του Πηλίου, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ομιλίες – παρουσιάσεις βιβλίων, συνεργασίες με το σχολείο για εκμάθηση παραδοσιακών χορών κλπ. Αξιόλογες επίσης είναι οι δράσεις εθελοντισμού και προσφοράς με ημέρες αφιερωμένες στο Χαμόγελο του Παιδιού, στην Κιβωτό του Κόσμου αλλά και σε εθελοντική εργασία στο χωριό μας (κατασκευή καθισμάτων, άσπρισμα τοίχων κ.α.)
Σίγουρα μια συνοπτική αναφορά δεν μπορεί να αποδώσει το πλήθος των πολιτιστικών δράσεων και το πλήθος των μελών που πρωταγωνίστησαν σ’ αυτές.
Πηγή: ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ